01.07.2000
" Niemand verdient als een hond te worden begraven "
Antwerpen - De voorbije jaren hebben medewerkers van het sociaal restaurant Kamiano 25 van hun gasten weten te overlijden. Overdosis, zelfmoord, alcoholisme� Stuk voor stuk tragische verhalen. Zondag krijgen deze mensen een unieke herdenkingsviering in de Carolus-Borromeuskerk. "Geen mens verdient het om als een hond te worden begraven", zeggen Pascale Bemelmans en Dirk Van der Goten, vrijwilligers bij het sociaal restaurant Kamiano. Een initiatief van de Sint-Egidiusgemeenschap, waarbij twee keer per week gratis warme maaltijden worden verstrekt aan een 200-tal daklozen . In een familiale sfeer, met kans op ontmoeting en vriendschap. Het was de medewerkers van Kamiano de jongste tijd opgevallen dat ze een aantal van hun vaste gasten niet meer terugzagen. Bij navraag bleken ze gestorven te zijn. " Meestal in zielige omstandigheden, eenzaam en verlaten. Niemand bekommert zich om een fatsoenlijke begrafenis. Soms moeten we hun dood uit de krant vernemen, bijvoorbeeld onder de titel 'Man gestorven bij nachtelijke woningbrand.' " De laatste drie jaar zijn er een 25-tal trouwe bezoekers van Kamiano overleden. Mannen en vrouwen, van alle leeftijden, de jongste 25 en de oudste 70. " Ieder verhaal is apart. Onder hen mensen die �lles meehadden in het leven, maar als gevolg van tegenslagen aan lager wal geraakten. Sommigen hadden een heel circuit van hulpverlening en afkickcentra achter de rug. Opvallend is dat een aantal van die mensen uit de Kempen afkomstig is. Ze kwamen naar de stad om hier in de anonimiteit onder te duiken " . "Met ieder van hen hadden wij een band. Maar we hebben geen kans gekregen op een normaal afscheid. Ook hun vrienden en lotgenoten niet." Viering Maar nu willen de vrijwilligers van Kamiano deze drop-outs uit de vergetelheid halen en hun alsnog een waardige herdenkingsviering bezorgen. Het is de eerste keer dat zoiets gebeurt. Pascale en Dirk : "We hebben geprobeerd het levensverhaal van ieder van hen te reconstrueren en op basis daarvan een gedenkboekje samengesteld. Met foto. We hebben ook familieleden opgespoord en hen persoonlijk uitgenodigd. Met vaak emotionele racties aan de telefoon. Zoals van een vader : 'nu besef ik het, ik heb zoveel slechts gedaan voor mijn zoon'. De viering is voor hen een kans om met hun schulgevoelens in het reine te komen." Drugsgebruik E�n van de mensen die er zondag bij zal zijn, is Leon, een dakloze wiens 30-jarige vriendin enkele weken geleden overleed aan de gevolgen van drugsgebruik. "We hadden net plannen om in een klein huisje op de buiten te gaan wonen en samen een nieuw leven te beginnen", vertelt de man, terwijl hij een traan uit zijn ogen wrijft." Van de ene dag op de andere was ze dood. Ik heb niet de kans gehad om van haar afscheid te nemen, vanwege zware ambras met haar familie. Ik heb haar alleen kunnen bezoeken op het kerkhof. (stil) Zo'n viering, dat had ik nooit voor mogelijk gehouden. Ik ben daar heel blij om. Pascale is moeder van twee kinderen en offert haar vrije tijd graag op om deze mensen, die door de maatschappij zijn afgeschreven, een teken van menselijke solidariteit te geven. " Waarom ik het doe ? Omdat het uiteindelijk allemaal mensen zijn zoals u en ik. Door hen te leren kennen, ben ik gaan beseffen hoe kwetsbaar het leven kan zijn. Er is geen garantie dat het ons niet overkomt. " Zij worden herdacht Antwerpen - Guy, universitair, werkte op de rechtbank en deed onderzoek in het drugsmilieu, maar raakte daardoor zelf aan de hero�ne. Kickte af maar raakte nadien verslaafd aan alcohol. Eenzaam gestorven, 52 jaar oud. - Louis was na de dood van zijn vrouw op de sukkel geraakt. Zijn lichaam werd pas twee weken na zijn dood gevonden in een papiermagazijn in Zwijndrecht. - Sarah, ex-mannequin, had shows in Parijs gedaan en werkte nadien als schoonheidsspecialiste. Sukkelde via drugsgebruik in de prostitutie en maakte een eind aan haar leven, wellicht na een slechte trip. - Gunther, 30, dood aan de kant van de weg gevonden in Frankrijk. Niemand weet hoe hij daar terecht is gekomen. -Boudewijn, 45, een globetrotter die lang in Canada had gewerkt. vond zijn draai niet meer. " Hij was voortdurend op zoek naar iets, maar niemand wist naar wat. " Jos Vranckx