Inspiratie	08.2000
�Sinds die dag is Sint-Egidius mijn nieuwe familie�
Aan het Sint-Jansplein, een van de kansarme buurten van Antwerpen, ontmoet ik Jan De Volder, een van de initiatiefnemers van de Sint-Egidiusgemeenschap van deze stad. Op een warme, zomerse dag laat hij ons kennismaken met diverse activiteiten van deze dynamische gemeenschap. Niet wetend wat me te wachten staat, volg ik Jan in een oud gebouw tot in een leuk versierde speelruimte en beland midden in een groep van dertig opgewonden kinderen, die de winnaars van het laatste spel toejuichen. Spontaan komt Suza, een Turks meisje van negen, op me af en vertelt: �Ik kom al drie jaar naar de bijschool. Na ons huiswerk mogen we samen spelen. Verleden week was het feest voor alle bijscholen en we waren verkleed en ik mocht dansen...� En Patrick, een flinke twaalfjarige jongen uit Congo, wijst naar een grote tekening met foto�s aan de muur: �We zijn de kinderen van het �Land van de Regenboog�. We helpen de bijschool in Abidjan: we sparen geld zodat ze er schoolspullen voor kunnen kopen.� �Niemand is zo arm dat hij niets voor een ander kan betekenen�, verduidelijkt Jan later. �Deze generatie kinderen groeit hier veelal op zonder dromen of idealen in een maatschappij waar veel conflicten met geweld worden opgelost. En de armoede verhoogt nog het gevoel van uitzichtloosheid. Daarom wil de bijschool meer zijn dan een huiswerkklas voor kinderen met leerproblemen. Ze wil een plaats zijn waar ze opnieuw leren iemand te vertrouwen en vriendschappen op te bouwen. Door zich te bekommeren om het lot van een ander kind in Afrika of een bejaarde te bezoeken, zien ze zichzelf als iemand die er voor een ander mag zijn. Het is deze gedachte, die aan de basis ligt van het �Land van de Regenboog�: een internationale beweging van kinderen die dromen van een nieuwe wereld van vrede en bereid zijn er zelf aan te bouwen. Eind �98 waren er meer dan driehonderd kinderen aanwezig op de startdag van de beweging in Belgi�.� �Leve de Ouderen� Jan neemt me vervolgens mee naar het andere uiteinde van de stad, waar we bij Josepha Pieper aanbellen. Josepha is gepensioneerd verpleegster en leerde de Sint-Egidiusgemeenschap toevallig kennen toen ze de Magdalenakapel binnenstapte. ��Toevallig� bestaat niet�, weet ze zeker. �Toen ik daar een groep jongeren zag die samen aan het bidden waren, was ik diep ontroerd. Ik heb naderhand met hen kennis gemaakt en hoorde dat ze hier dagelijks samenkwamen voor het avondgebed. Sinds die dag is Sint-Egidius mijn nieuwe familie.� Omdat veel oudere mensen er hetzelfde over dachten, ontwikkelde zich in de gemeenschap een nieuwe beweging, die de naam �Leve de Ouderen� kreeg. In een maatschappij waar oud worden, ziek zijn en sterven taboe zijn, willen deze ouderen zelf een teken zijn van deze evangelische waarheid: het leven van ieder mens is kostbaar en onvervangbaar. Ze komen wekelijks samen voor een gebedsontmoeting en hebben ook oog voor de noden van andere ouderen in hun buurt. Echte vriendschap Terwijl we lunchen in een restaurantje nabij de kathedraal krijg ik de kans Jan wat beter te leren kennen. Hij is 32, gehuwd, en heeft Italiaans en geschiedenis gestudeerd. Thans is hij redacteur van het katholiek opinieblad Tertio en wetenschappelijk medewerker aan de Universiteit van Antwerpen. In �84 kwam hij tijdens een jongerenreis naar Rome onder leiding van de Antwerpse priester Rik Hoet voor het eerst in contact met de Sint-Egidiusgemeenschap in de Trastevere-wijk, bakermat en tevens ook huidige internationale zetel van de gemeenschap. �Ik was katholiek opgevoed, maar ging zelden naar de kerk.� �De ontmoeting met de armen was voor mij een ware schok, die aan mijn beleving van het christelijk geloof een andere dimensie gaf�, vertelt hij. �Eenmaal terug in Antwerpen begonnen we, in dezelfde geest, de ouderen in de arme buurten aan de haven op te zoeken. En al doende leerden we wat het betekent: trouw blijven, geduldig wachten, geven zonder iets terug te willen ontvangen. Totdat de ander zijn vertrouwen schenkt en er een echte vriendschap kan ontluiken. Ik denk aan de tachtigjarige Elvira, die zo arm en mensenschuw was dat ze niet meer at en niet meer buiten kwam. We begonnen haar regelmatig op te zoeken en zo kwam ze langzamerhand weer onder de mensen. En ze beleefde de laatste vijftien jaar van haar leven als de gelukkigste!� �Vriendschap is het fundament van onze spiritualiteit�, vervolgt hij. �Jezus noemt zijn leerlingen vrienden en zegt van de armen: al wat je doet voor de geringste van mijn broeders, doe je voor Mij. We zijn dus geen vrijwilligers of hulpverleners, maar �leerlingen van de Heer, bevriend met de armen�. En dezen leren ons dan weer nederig en openhartig te zijn. Jezus zelf was trouwens de armste onder de mensen.� Kamiano Wat dat in de praktijk betekent, verneem ik later die dag, wanneer ik word uitgenodigd op het avondmaal in �Kamiano�, het restaurant voor thuislozen, dat nu ruim zes jaar door de Antwerpse Sint-Egidiusgemeenschap wordt gerund. Honderden mensen hebben hier reeds een thuishaven gevonden, waar niet alleen �hun lichaam versterkt� word, maar ook �hun gemoed tot rust� kan komen. Een vertrouwd gezicht, een handdruk en een luisterend oor zijn kostbaar voor wie in een onherbergzame, vaak instabiele en vijandige wereld moet leven. Het zijn kleine gebaren die bruggen bouwen naar een echte vertrouwensrelatie, die dan weer de mogelijkheid schept om materi�le problemen te overwinnen: kleding, woning, werk... Maar niemand verwoordt het beter dan Jacky Laffineur, trouwe klant van �Kamiano�. �Waarom ik hier kom? Je wordt hier met een glimlach als een vriend onthaald en je kunt genieten van een lekkere warme maaltijd in een rustige, familiale sfeer. In hoeveel restaurants in de stad vindt u dat vandaag?� En op vertrouwelijke toon: �Deze mensen bedienen ons met hun hart. Ze spreken er nooit over, maar ik weet wel hoe dat komt... leerlingen van Jezus, bevriend met de armen�. Claudine Gunzburg De Sint-Egidiusgemeenschap werd in 1968 in Rome gesticht door Andrea Riccardi. Het is een lekengemeenschap die sterk genspireerd is door de spiritualiteit van heiligen zoals Benedictus en Franciscus, maar voornamelijk steunt op het beluisteren van het Evangelie zelf. Het samen bidden rond de Schrift leidt deze jonge christenen tot een authentiek broederlijk leven, tot een concrete inzet voor de armsten en een engagement voor vrede en rechtvaardigheid. Sint-Egidiusgemeenschappen Belgi�: Antwerpen, Hasselt, Maas-Mechelen, Luik, Brussel, Leuven. Contactadres: tel. 03/2314837; e-mail: [email protected] http://www.santegidio.org/ Nederland: Amsterdam, Rotterdam, Dokkum, Helmond. In het bisdom Den Bosch zijn diverse initiatieven; Kitty van Bussel uit Helmond kan u er meer over vertellen. Tel. 0492-538289 of stuur een e-mail naar pastoor de Kruijff, [email protected]