|
ANTWERPEN, TORONTO: �We hebben een sterke en inspirerende paus gezien, zowel bij zijn welkomstwoord donderdag als in zijn homilie van zondag. Met ��n groot verlangen: jongeren op het hart te drukken Ik geloof in jullie en ik hoop op jullie. Dat zegt de jonge priester Tim De Mey, ��n van de 200 Vlaamse deelnemers aan de Wereldjongerendagen die zondag werden afgesloten in Toronto met 800.000 aanwezigen.
Tim De Mey (28) is verbonden aan de Sint-Egidiusgemeenschap en werd eind juni door bisschop Van den Berghe priester gewijd in de Antwerpse kathedraal.
GvA: Wat blijft je van deze Wereldjongerendagen het meest bij?
TDM: Dat de paus zo verrassend sterk overkwam. Als je hem zag, zag je een oude en kwetsbare man. Maar toch slaagde hij erin in vijf talen de massa toe te spreken, goed verstaanbaar. En zijn woorden sloegen aan. Ik onthoud vooral dat hij er steeds weer op aandrong met ons leven concreet iets te doen op een gelovige manier. Niet door holle slogans, maar door rondom ons de vreugde van het christenzijn uit te stralen in stad en land. Dat was de klare lijn in al zijn toespraken.
Maar was hij toch niet erg veeleisend? Kunnen jullie het aan om �licht in de wereld� te zijn en de uitgebluste Kerk te vernieuwen?
De paus is terecht veeleisend want hij spreekt tot honderdduizenden en moet hun een doel voorhouden waarnaar ze kunnen streven, anders is het niet de moeite om je ervoor in te zetten. Uiteindelijk pikt iedereen eruit waardoor hij of zij zich bijzonder aangesproken voelt.
Verrassend voor velen was dat hij geen woord heeft gesproken over seks.
Seksuele moraal is wel aan bod gekomen in de catechesebijeenkomsten, en ook in de marge van het gebeuren, maar de paus heeft het zelf niet aangeraakt. Ik ben daar niet rouwig om. Christenzijn gaat niet alleen daarom, maar veeleer om de aandacht voor de armen en het leven met het evangelie.
Opvallend was de beperkte aanwezigheid van Afrikanen en Latijns-Amerikanen.
De Canadese autoriteiten hebben minstens ��n op de vier visa-aanvragen geweigerd. Dat was een smet op het gebeuren, zeker omdat in Afrika en Latijns-Amerika de Kerk zo jong is en het geloof er op een eigen manier wordt beleefd. Volgens Canadese media is de regering nog niet streng genoeg geweest, omdat er �toch nog� tien mensen een vluchtelingenstatus hebben aangevraagd�
Drijven zulke Wereldjongerendagen niet vooral op emotie, die achteraf ook snel vervliegt?
Emotie was in Toronto inderdaad een belangrijk element., wat ook te maken heeft met de typisch Noord-Amerikaanse stijl: veel aandacht voor show, bekeringsverhalen en charismatische toestanden. Veel slogans en weinig diepgang. Anders dan de Wereldjongerendagen in Rome (2000) en Parijs (1997). Ook bij onze kennismaking met plaatselijke parochies viel ons die zapcultuur op. Die emo-toestanden stoorden ons wel, maren waren tegelijk een aansporing om binnen de eigen Vlaamse groep tijd vrij te maken voor reflectie en verdieping. Het feit dat we hebben kunnen deelnemen aan een happening met de hele wereldkerk, heet ons in elk geval nieuwe impulsen gegeven. Ook de verbondenheid binnen de Vlaamse groep was zeer hecht en diep.
Wat gaan jullie met de ervaring concreet doen in Vlaanderen?
Dat moeten we nog met mekaar bespreken, maar we gaan elkaar zeker terugzien om herinneringen uit te wisselen. Het zal er op aankomen de ervaring levend te houden en te vertalen naar andere jongeren toe. Het zal grotendeels van ons afhangen wat er concreet van zal komen, of we inderdaad ook �licht� zullen brengen in de Vlaamse kerk. Een hele uitdaging, maar ik ga er met goede moed tegenaan. De volgende Wereldjongerendagen hebben in 2005 plaats in Keulen, en daar willen we stap voor stap naartoe werken, zodat we er met een mooie Vlaamse groep aan kunnen deelnemen.
Jos Vranckx
|
