|
|
|
 |
|
30/06/2003 |
|
|
|
|
Met een viering in de Carolus Borromeuskerk heeft Kamiano, het daklozenrestaurant van de Sint-Egidiusgemeenschap, de overleden Antwerpse daklozen herdacht. Sinds 1995 stierven er in de Scheldestad al 52 mensen in mensonwaardige omstandigheden. Bob Museur was het meest recente slachtoffer. Hij overleed begin mei na meer dan 30 jaar op straat te hebben geleefd. Jaarlijks brengt Kamiano voor deze herdenking zoveel mogelijk mensen bij elkaar. Naast daklozen spoort de vereniging ook familieleden van de overledenen op. Voo rhen verloopt de confrontatie met de leefwereld van hun verwanten vaak erg moeilijk. Zij begrijpen vaak niet hoe hun familielid zo aan zijn einde is moeten komen. Pascale Bemelmans, al jaren medewerkster van Kamiano, heeft regelmatig contact met vele Antwerpse daklozen. ,,Voor hen is een mooie herdenkingsviering belangrijk. Daklozen vragen ons soms, wat er zal gebeuren als ze sterven. Het doet hun goed te weten, dat er toch mensen bezorgd om hen zijn. Als er iemand sterft, proberen wij altijd zijn of haar familie op te sporen. Toch gebeurt het, dat een overledene zonder viering rechtstreeks naar het kerkhof wordt gebracht. Tweemaal per week biedt Kamiano daklozen een maaltijd aan. ,,Er komen 600 mensen bij ons eten��, vertelt Bemelmans. ,,Maar we doen meer dan alleen maar eten geven. De daklozen hebben ook nood aan vriendschap. Vaak voeren we diepgaande gesprekken. Na een tijd ontstaat er een soort familieband.�� Pascale Bemelmans heeft geen precieze cijfers, maar het aantal daklozen neemt volgens haar toe. �Er leven meer mensen op straat dan men denkt. Mensen die vroeger de eindjes aan elkaar konden knopen, slagen daar nu niet meer in. Ook Kamiano bereikt niet iedereen, hoewel de drempel heel laag ligt. Bij sommige daklozen is het schaamtegevoel gewoon te groot.
Peter De Meyer
|
|
|
|