17/07/2003

Uniek Antwerps project heeft van Aristote (16) en Richard (84) dikke vrienden gemaakt
"HIJ ZEGT DAT IK OP ZIJN KLEINZOON LIJK"

ANTWERPEN � �Richard heeft me al eens gezegd dat ik hem aan zijn kleinzoon doe denken�. Aristote moet glimlachen met zijn eigen opmerking. Logisch ook, de 16-jarige jongen is zwart, de man die in hem zijn kleinkind ziet, is blank. De twee zijn dikke vrienden geworden via een uniek project van de Sint-Egidiusgemeenschap. Deze vereniging brengt in Antwerpse probleemwijken allochtone jongeren systematisch samen met autochtone ouderen. We bouwen bruggen tussen verschillende generaties en verschillende nationaliteiten om zo verzuring en racisme te bestrijden�, zegt projectverantwoordelijke Pieter Wie�rs. �Vooroordelen verdwijnen dankzij deze opmerkelijke vriendschappen�.

Richard Reuling (84) zit in zijn appartementje op Antwerpen Linkeroever. Tien jaar geleden verloor de gepensioneerde havenarbeider zijn vrouw. Zijn twee kinderen komen nog geregeld op bezoek en Richard heeft ook iemand die voor hem kookt en boodschappen doet. Maar ��n keer per week komt er op het eerste gezicht opmerkelijk bezoek over de vloer. Dan belt Aristote Kanda aan, een 16-jarige jongen geboren Congo, maar sinds zijn vierde al in Belgi�. �Ik kom Richard dan halen om een eindje te wandelen�, vertelt Aristote. �Meestal zet ik hem in zijn rolstoel en gaan we naar de mis. Onderweg babbelen we wat. Richard vertelt over zijn vrouw, zijn kinderen en over zijn werk aan de haven. Ik babbel wat over de school, het basketbal of over het zwembad hier een beetje verderop waar de mooie meisjes nu liggen te zonnen (lacht). We amuseren ons prima onder ons tweetjes�.

SNEEUWBALEFFECT
De georganiseerde vriendschappen tussen bejaarden en � veelal allochtone � jongeren is een project van de Sint-Egidiusgemeenschap, een internationale christelijke lekenbeweging die zich in grootsteden inzet voor armen en zwakkeren. �Bij de meeste van onze projecten komt het erop neer dat we bruggen bouwen�, zegt Pieter Wie�rs, die de vriendschappen tussen de jongeren en de bejaarden begeleidt. �Zo ook hier. Aristote en Richard leven in principe in twee totaal verschillende werelden, maar door hen bij elkaar te brengen geven we hen beiden een medicijn tegen de verzuring. Vooroordelen vallen weg, ook andere mensen in de omgeving gaan zien dat niet alle jongeren problemen veroorzaken of zich schuldig maken aan criminaliteit. Het is misschien een druppel op een hete plaat, maar wij zijn ervan overtuigd dat deze vriendschappen op termijn een sneeuwbaleffect kunnen veroorzaken�.

LAST
Zoals Aristote zijn er op dit moment in Antwerpen een 30-tal tieners, die regelmatig bij een bejaarde op bezoek gaan. �Soms vragen mijn buren wel eens of ik geen last van hem heb�, lacht Richard. �Maar ik zeg dan gewoon: hij is misschien wel zwart maar hij is toch ook een mens�.

�Ik weet dat er nog altijd veel mensen zijn die me niet vertrouwen, gewoon omdat ik een andere huidskleur heb�, zegt Aristote. �Maar als ze mij week na week een wandelingetje zien maken met Richard, gaan ze na een tijdje misschien toch geloven dat niet alle jongeren agressief zijn of hun winkeltas leegroven�.

En wat zeggen zijn vrienden die naast de meisjes aan het zwembad liggen van zijn vriendschap met een man die bijna 70 jaar ouder is? �Sommigen zeggen dat ik mijn tijd verspil bij zo�n oude kerel. Maar dan heb ik maar ��n antwoord: �Het is mijn tijd, ik doe ermee wat ik wil�. Gelukkig zijn er ook genoeg klasgenoten die het wel heel tof vinden dat ik me af en toe bezighoud met Richard. En ikzelf vind het ook leuk. Mijn opa en oma zijn ver weg in Congo, voor hen kan ik maar weinig betekenen. Voor Richard kan ik dat wel.�

Dieter Bernaers