|
|
|
 |
|
03/02/2004 |
|
|
|
|
Louvain-la-Neuve. Andrea Riccardi (53) kreeg gisteren maandag een eredoctoraat van de Franstalige katholieke universiteit (UCL), samen met twee andere vredestichters. Daarmee wou de UCL drie mensen prijzen die in de explosieve wereld van vandaag tegen de vicieuze cirkel van haat en geweld ingaan, die zoeken naar eenheid en verstandhouding over de grenzen van ras, volk of godsdienst heen. De andere laureaten zijn Maguy Barankitse (53), die in Burundi dorpen voor oorlogswezen heeft opgericht en in 10 jaar tijd meer dan 10.000 wezen uit de streek van de Grote Meren heeft gered, en Emile Shoufani (56), een Palestijns katholiek priester in Isra�l. Hij zet zich in voor verstandhouding tussen Isra�li�s en Arabieren, joden, christenen en moslims. Andrea Riccardi is hoogleraar geschiedenis in Rome en begon in de jaren na 1968 met een kleine groep studenten die zich het lot aantrokken van armen in de Romeinse wijk van Trastevere te werken. Vandaag is zijn initiatief uitgegroeid tot een wereldwijde beweging met 40.000 leden in landen. Actief op zeer diverse vlakken tegelijk : van internationale politiek over behandeling van aids-slachtoffers in Afrika tot en met het bezoeken van eenzame beiaarden in de grootsteden. Of, zoals in Antwerpen, het daklozenrestaurant Kamiano. Internationaal liep Sant�Egidio in de kijker door haar succesrijke bemiddeling om een einde te maken aan 16 jaar burgeroorlog in Mozambique in 1992. Maar ook in het Nabije Oosten, Burundi, Algerije, de Balkan en Guatemala werkt de gemeenschap in alle discretie aan conflictbemiddeling, door de �vijand� bij elkaar te brengen en de menselijke relaties te ontmijnen. Vooral uw werk inzake vredesbemiddeling krijgt steeds meer internationale erkenning, ook vanuit de Verenigde Naties. Betekent zo�n eredoctoraat nog iets ? Andrea Riccardi : Het betekent altijd iets als je werk erkend wordt door zo�n belangrijke universiteit. Ik ben historicus, en inzicht in de geschiedenis is het beste middel tegen fanatisme en ideologie�n, tegen de waan van de dag. Je kunt de maatschappij of de wereld niet veranderen als de mens zelf niet verandert, wat uiteindelijk ook de boodschap van het Evangelie is. Kern van onze visie is dat het oplossen van conflicten niet mogelijk is zonder te werken aan wederzijds vertrouwen. Dankzij menselijk contact en vriendschap kan je haat, angst en vijandschap verdrijven en een klimaat doen ontstaan waarin vrede mogelijk wordt. Dat veronderstelt ook het ernstig nemen van mensen die door het leven gekwetst zijn. Een van uw voornaamste initiatieven zijn de jaarlijkse ontmoetingen van vertegenwoordigers van alle wereldgodsdiensten, ook de islam. Hoe kijkt u aan tegen het Franse verbod op de hoofddoek ? De islam is op weg de tweede religie van Europa te worden en het samenleven ermee wordt een van onze grootste uitdagingen. Zo�n hoofddoekverbod is niet van aard om het fundamentalisme te ontmoedigen en het wederzijds vertouwen vooruit te helpen? Ik vind het overdreven dat men daar zo�n enorme politieke kwestie van maakt, terwijl er zoveel dringender noden zijn. Bijvoorbeeld miljoenen mensen i het Zuiden aan schoenen helpen. De Sint-Egidiusgemeenschap is sterk ingeplant in Antwerpen. Wat betekent die aanwezigheid, gezien vanuit uw hoofdkwartier in Rome ? Heel belangrijk, want Antwerpen is als �t ware een microkosmos waarin je haast alle sociale realiteiten van Europa bij elkaar vindt. Verschillende godsdiensten en culturen, daklozen, migranten, toenemende generatiekloof, vereenzaming� Onze gemeenschap probeert bruggen te slaan tussen al die groepen, als een sociaal laboratorium. We geloven dat verandering altijd mogelijk is, want onze ervaring wist uit dat een handvol mensen het verschil kan maken.
Jos Vranckx
|
|
|
|