23/12/2004

"Vriendschap doet wonderen"
Michel Krug bezielende kracht achter beweging 'Leve de Ouderen''

ANTWERPEN - Zijn grootvader was stichter van de Antwerpse Bloemmolens en tot 1977 leidde hij het familiebedrijf aan het Albertkanaal in Merksem. Michel Krug (74) heeft heel zijn leven hard gewerkt, maar sinds zijn pensionering is hij een totaal andere weg ingeslagen. Hij is nu de bezielende kracht achter de nieuwe beweging 'Levende Ouderen' die eenzame bejaarden uit hun isolement wil halen. Bovendien is hij vaste klant in de Begijnenstraat, waar hij twee keer per week gevangenen bezoekt.

Vrijdagavond halfvijf. In de crypte van de kerk van de Luchtbal komt een tiental senioren tussen 60 en 90 jaar bij elkaar voor een wekelijkse ontmoeting. Luchtbal is ��n van de vijf afdelingen van 'Leve de Ouderen', naast Antwerpen-Centrum, Kiel, Stuivenberg en Linkeroever. Michel Krug voelt zich als een vis in het water in dit gezelschap. Een 'bejaarde' van zijn kaliber kom je niet vaak tegen. Hij straalt een haast jongensachtig enthousiasme uit, dat blijkbaar aanstekelijk werkt op wie in zijn buurt komt.

"Ik heb mijn hele leven keihard gewerkt", vertelt hij. "Eerst in de Antwerpse Bloemmolens die mijn grootvader, een Duitser, stichtte. Hij kwam als jongeman werk zoeken in de Antwerpse haven en is hier blijven plakken. Bij het overlaten van het bedrijf in 1977 was ik 47 jaar, vader van vier kinderen, en moest een nieuw leven zien te beginnen. Een jaar later kon ik aan de slag als zelfstandige verzekerings- inspecteur."

"Toen ik tien jaar geleden met pensioen ging, voelde ik een gemis in mijn leven. Ik besefte dat er m��r moest zijn dan geld verdienen en geld opdoen. Ik zocht naar verdieping en ging lessen volgen aan het Theologisch Pastoraal Centrum van het bisdom Antwerpen. Daar leerde ik een medestudent kennen die me uitnodigde om eens te komen kijken in de Kammenstraat, waar de Sint-Egidiusgemeenschap gevestigd is. Het was een hele ontdekking, al die jongeren die het evangelie daadwerkelijk in de praktijk willen brengen, ook met initiatieven om de generatiekloof te overbruggen. Veel ouderen kwijnen eenzaam weg op hun kamertje of krijgen nooit bezoek in het rusthuis. Zo is het begonnen. Ik kreeg de vraag of ik wou meewerken met 'Levende Ouderen', een nieuwe beweging voor en met ouderen."

Tot aan het sterfbed

"Op de Luchtbal ben ik begonnen met een groep. Om de week komen we samen. Om te praten, te bidden, afspraken te maken. Via een beurtsysteem bezoeken we bejaarden in rusthuizen en ziekenhuizen, we houden contact tot en met het sterfbed. We hebben in onze groep een 91-jarige vrouw die het heerlijk vindt 'jongeren' van 80-85 jaar een bezoekje te brengen en op te monteren (lacht). We doen ook boodschappen, zodat bejaarden zo lang mogelijk thuis kunnen blijven in hun vertrouwde omgeving. Natuurlijk altijd in afspraak met de familie, als die er is."

"Regelmatig hebben we een bijeenkomst in de Kammenstraat, gevolgd door een conferentie en een etentje. Vrijwilligers zorgen voor vervoer. Zo kunnen we ons als ouderen betrokken voelen bij wat in de stad en in de wereld leeft. Veel bejaarden hebben heimwee naar het geloof van hun jeugd, en ze genieten ervan als ze dat op hun oude dag opnieuw kunnen beleven. We putten kracht en inspiratie uit ons gemeenschappelijke gebed."

"Velen van ons doen ook vrijwilligerswerk voor de andere initiatieven van de Sint-Egidiusgemeenschap, zoals het kleding- depot en het restaurant Kamiano, waar daklozen twee keer per week gratis een warme maaltijd kunnen krijgen en dat momenteel wordt uitgebreid. Met onze groep van de Luchtbal hebben we gezamenlijk een Albanees weeskind geadopteerd 'op afstand'. En in de zomer gaan we ��n week met zijn allen op vakantie, zoals dit jaar in Gooreind. We hebben daar samen confituur gemaakt. We verkopen die potjes ten voordele van de behandeling van aids-pati�nten in Mozambique, waar ook dokters en verpleegkundigen van de Antwerpse Sint-Egidiusgemeenschap bij betrokken zijn."

Bruggen slaan

"Het merkwaardigst van al zijn wel de bruggen die onze beweging slaat tussen jong en oud, tussen allochtoon en autochtoon. We zijn bevriend met de 'Friends', een 70-tal jongeren van heel uiteenlopende culturele en religieuze achtergrond, die samen met ons eenzame bejaarden bezoeken. Geregeld bouwen ze ook vrolijke feestjes in Antwerpse rusthuizen, met zang, dans en eigen culinaire specialiteiten. Op die manier verdwijnen de vooroordelen en komen hechte persoonlijke vriendschappen tot stand, bijna zoals tussen grootouders en kleinkinderen. Sommige allochtone jongeren leren bij 'hun' bejaarde vriendin Nederlands - of Antwerps - spreken. Of ze vinden daar hulp bij het maken van hun huiswerk."

"Sinds 10 jaar onderhoud ik ook een speciale band met gevangenen in de Begijnenstraat, als vrijwillige bezoeker van het beschermingscomit�. Bijna het enige wat ik daar doe, is luisteren. Of bemiddelen, bijvoorbeeld als iemand van cel wil veranderen. Sommige nieuwe gedetineerden beschikken enkel over de kleren die ze droegen bij hun aanhouding. Ik kan hen dan extra kleding bezorgen via het kleding-depot van Sint-Egidius."

"Ik ben de hele dag bezig, mijn agenda zit eivol. Maar al die ontmoetingen houden me jong. Je denkt niet aan je eigen probleempjes, want die vallen in het niet bij wat je soms hoort en ziet. Ik houd w�l twee halve dagen per week vrij voor mezelf. Een uur per week ga ik tennissen. Ik heb ook een priv�-wandelgroepje van alleenstaanden en echtgescheidenen, met wie we elke zondag op stap gaan. Zondag is de moeilijkste dag voor alleenstaanden. Net zoals de eindejaarsperiode trouwens."

"V��r ik met pensioen ging, was ik een zorgelijke man, altijd bezig met mijn werk en met cijfertjes. Nu ben ik ��k druk bezig, maar onbezorgd, zonder stress, voor mensen van vlees en bloed. Ik ervaar elke dag dat bejaarden niet uitgeteld zijn maar verborgen schatten van menselijkheid en spiritualiteit in zich hebben. Met onze beweging leveren we een kleine bijdrage tot vrede, openheid en respect. Heel wat ouderen hebben bij ons een nieuwe zin in het leven gevonden. Ik voel me de koning te rijk met dit leven. Vriendschap geven kost niets, maar kan wonderen verrichten bij een mens."

www.santegidio.be of 03-231.48.37. Op 1 januari organiseert de Sint-Egidiusgemeenschap een vredeswandeling, vertrek om 17u aan de voetgangerstunnel, Sint-Jansvliet, gevolgd door een vredesfeest, Handschoenmarkt, om 17.30u.

Jos VRANCKX