02/05/2006

Het lange weekend van de bisschop en Dewinter

De start van asiel voor illegalen in de Antwerpse Sint-Egidiusgemeenschap en de uiteenlopende vieringen van 1 mei hebben de tweedeling in onze samenleving weer eens messcherp geaccentueerd. Filip Dewinter zette alle bekende VB-stokpaarden op een rij in een toespraak die bol stond van het �Eigen volk eerst�. De hardheid van zijn woorden moet toch ook een aantal van zijn partijleden zwaar op de maag liggen. Sinds de Deurnese VB-kopman Guido Tastenhoye opkwam voor een illegaal gezin uit Kazachstan, weten we dat er in die rangen mensen rondlopen met meer compassie met hun medemens dan de partijtop.

Die compassie is er in andere geledingen van de samenleving in elk geval w�l. Opvallend zijn eens te meer de uitspraken van bisschop Paul Van den Berghe over het kerkasiel. De bisschop kan het onmogelijk een prettig idee vinden dat zijn kerken worden bezet door illegalen. Toch geeft de christelijke inspiratie hem in dat hulp aan de zwaksten een kerntaak is van de Kerk, en dat kerken hun deuren niet mogen sluiten voor mensen die geen andere vluchtweg meer zien.

De socialistische burgemeester Patrick Janssens houdt de kerk liever in het midden. Hij zal niets ondernemen tegen de asielzoekers, maar zijn college wil geen verantwoordelijkheid opnemen voor eventuele hongerstakers. Met andere woorden: als de Kerk de illegalen wil steunen, dan moet ze ook maar opdraaien voor de problemen die uit de situatie voortvloeien. Een zeer zakelijk standpunt, maar zo kennen we Janssens. Zelf vinden we dat het accent moet worden verlegd. In Vlaanderen leeft een aantal illegale gezinnen die vele jaren geleden alles achterlieten in hun thuisland en inmiddels bij ons een nieuw bestaan hebben opgebouwd. Bijna iedereen - inclusief de kiezers van het VB - kent wel zo�n gezin. Ze zijn vaak goed ge�ntegreerd en doen extra hun best om goeie Belgische burgers te zijn, in de hoop dat ze dan misschien toch mogen blijven. In die gevallen zou uitwijzing naar het zwarte gat monsterlijk zijn. De gezinnen waarover we het hebben, zijn het slachtoffer van een rotslecht illegalenbeleid van deze federale regering en haar voorgangers. De wetten en procedures waren zo omslachtig en onuitvoerbaar, dat Vlaanderen nu met de gebakken peren zit. Sinds enkele jaren geleden het �last-in-first-out�-principe is ingevoerd, worden de dossiers sneller behandeld, zodat mensen binnen een redelijke termijn vernemen of ze moeten vertrekken.

Zo hoort het ook, al stelt een uitwijzing natuurlijk niets voor, als ze beperkt blijft tot een briefje met het bevel om het land binnen de vijf dagen te verlaten. Voor de groep illegalen die door het falen van de overheid veel te lang in het ongewisse is gelaten, moet die overheid nu andere maatregelen nemen. Gezinnen die kunnen bewijzen dat ze tijdens hun jarenlange verblijf hun uiterste best hebben gedaan om in te burgeren en de taal te leren, verdienen een kans. D�t is ook het signaal dat onder meer de bisschop van Antwerpen en de Sint-Egidiusgemeenschap willen geven.

Lex Moolenaar