|
|
|
 |
|
31/10/2006 |
|
|
|
|
BRUSSEL l Gastspreker was de bevlogen Italiaanse geestelijke Andrea Riccardi. 'Heb oog en oor voor de armen, was zijn boodschap. Dat is toch prachtig', zucht Georgette Vervenne ontroerd. Naast de statige basiliek van Koekelberg is een batterij witte tentjes neergepoot. Het geheel heeft wat weg van een mini-Olympisch dorp, ware het niet dat de pij en het habijt er schering en inslag zijn. Elke bezoeker krijgt een paarse rugzak en fleece sjaal van Brussel-Allerheiligen 2006. "Handig", zegt een opgewekte Soeur L�ontine, terwijl ze zich rept naar het ijskarretje. Gelovig zijn ze allemaal, ascetisch daarom niet. "Het internationale karakter van dit evenement is enorm verrijkend", zegt pater Dani�l Maes ietwat plechtstatig. Hij draagt soutane noch witte col, alleen een eenvoudig davidsterretje rond de hals. De pater is een pleitbezorger van de hereniging van de joods-christelijke kerk "zodat alle takken van de olijfboom weer ��n worden". Uit zijn versleten tas diept hij een boekje op, de inhoud van zijn workshop. Pater Maes is een van de vele vrijwilligers die 'ateliers' organiseren voor de duizenden bezoekers. Hoewel de meesten onder hen het christelijke geloof aanhangen, is er voor elk wat wils. Theologiestudent Guillaume (28) uit Parijs kiest voor La foi comme source de dialogue et de r�conciliation, een getuigenis uit Burundi. Zijn kersverse Deense vriendin Katharina heeft zich opgegeven voor een ontmoeting met gedetineerden uit de gevangenis van Sint-Gillis. Louis Philip Apers haast zich dan weer naar de workshop van Poverello, waar hij zelf aan meewerkt. "Een maatschappij die louter gebaseerd is op rationele gronden, is gedoemd om ten onder te gaan. Neem het geloof weg, en er ontstaat een leegte die onmiddellijk wordt ingepalmd door andere dingen. Sinds een aantal decennia is er een niet-aflatende toename van agressie, depressie en obsessie", besluit Maes. 'Kom en zie' heet de bijeenkomst in Brussel. De bedoeling is niet alleen om de zichtbaarheid van het christelijke leven in een grootstad te bevorderen, maar ook om de interreligieuze dialoog tussen de verschillende geloofsgemeenschappen in een stad aan te zwengelen. "Andrea Riccardi is iemand die dat thema belichaamt", zegt zuster Christel (70), een benedictines uit Brugge met Zwitserse roots. "Hij is de stichter van de Sint-Eugidiusgemeenschap en zet zich onvermoeibaar in voor de armen en de verstotenen. Tijdens zijn discours voelde je het enthousiasme van alle aanwezigen. Tijdens de mis vanmorgen hing diezelfde verbondenheid in de lucht. Vierhonderd priesters, duizenden aanwezigen, prachtig! Dat zingt, en dat danst, een waar genot om mee te maken." Ook de 73-jarige Georgette Vervenne uit Gent, een voormalige kerkkoorleidster, is nog helemaal ondersteboven van de preek van Riccardi. Drie dagen heeft ze zich ingeschreven, en elke keer komt ze helemaal alleen met de trein uit Gent. "En dan de metro", preciseert ze. "Dat is gemakkelijk, want daar zie je een massa paarse rugzakjes bijeen tussen Kunstwet en Simonis." Maar niet alleen de oudere generatie is present, opvallend veel jongeren bevolken de buurt rond de basiliek. De 29-jarige Wannes uit Ieper - dreadlocks, T-shirt van Bob Marley en gitaar - was er ook bij tijdens de Wereldjongeren in Keulen vorig jaar. "Ja, ik ben gelovig. Vroeger schaamde ik mij ervoor om dat hardop te zeggen, maar nu heb ik die g�ne van me af gegooid." Tweelingzussen Elizabeth en Esther Hempel (25) uit Duitsland vervolledigen hun opleiding in Rome en Montr�al. "Geen echte studie, wel een soort theologische vervolmakingscursus. Om jezelf te ontplooien en te leren om als een goed christen te leven. We willen geen van beiden non worden, we are just proud to be a christian."
Marjan Justaert
|
|
|
|