Organisator Jan De Volder van de Sint-Egidiusgemeenschap vatte de boodschap kernachtig samen: "Wij willen de problematiek van de mensen zonder papieren nog eens duidelijk en op een leuke manier onder de aandacht brengen", zei hij. 'HOP' staat voluit voor 'Hoop Op Papieren'.
Het Harmoniepark bood een perfect decor voor het festival. De kinderen en jongeren die naar het park kwamen, kregen een reispas waarmee ze 'HOP-burger' konden worden. Er stonden leuke vragen in over alle landen die vertegenwoordigd waren door mensen die er zijn weggegaan. "Welke taal wordt in Mongoli� gesproken?", bijvoorbeeld. En "Welke Oekra�ense zangeres won in 2004 het Songfestival?". Om de antwoorden te vinden, moesten de jongeren de tentjes van de bewuste landen binnengaan.
Zo gingen Afrikaanse mensen op bezoek in de tent van mensen met Mongoolse trekken. Of mensen uit Ecuador bij de Russen, of in de tent van Myanmar. Het werd vanzelf een bonte parade. Toen de regen iedereen onder de bomen en in de tenten dreef, werd de diversiteit nog opvallender. Met niets dan lachende gezichten van mannen en vrouwen die niets liever willen dan elkaar beter leren kennen. Alleen mikten de regendruppels wel de zangers en muzikanten van het vrij podium.
De boodschap van het HOP-festival was in elk geval duidelijk. Net als de HOP-betoging met zo'n 5.000 mensen in februari van vorig jaar, wilde het aantonen dat Antwerpen ook een stad van gastvrijheid en solidariteit kan zijn. "Er zou geen enkel probleem mogen zijn om met z'n allen samen te leven", zei een Afrikaanse vrouw die naast ons onder de kruin van een grote boom stond te schuilen.
Jean-Pierre De Lamper
|