Comunità di S.Egidio


 

21/05/2007


HOP-festival vraagt �grootmoedige� regularisatie
Het festival van de Sant�Egidio-gemeenschap stond dit jaar in het teken van de HOP-actie: hoop op papieren voor mensen zonder papieren. �We vragen van de volgende federale regering een ander beleid. Niet alleen duidelijker en transparanter, maar vooral grootmoediger,� klonk het zondag in het Harmoniepark.

 


Grootmoedigheid

Een �grootmoedig regularisatiebeleid�, wat kan dat betekenen? Jan De Volder, de woordvoerder van de HOP-actie, legt uit wat de Sint-Egidiusgemeenschap bedoelt:

�We vragen niet alleen de regularisatie van al wie jarenlang in procedure is geweest, Raad van State inbegrepen. We vragen ook de regularisatie van al wie ni�t meer in procedure is, en het misschien zelfs nooit geweest is, maar kan aantonen dat hij of zij ge�ntegreerd is,� zegt hij.

�Ge�ntegreerd zijn betekent: schoolgaande kinderen hebben, uitzicht op werk, aantoonbare bindingen in de buurt en het verenigingsleven. Niet noodzakelijk al die dingen samen natuurlijk. Het is niet omdat iemand geen kinderen heeft, dat hij niet ge�ntegreerd zou zijn. Men moet dat individueel en in z�n geheel bekijken,� verduidelijkt hij.

Er is sinds de HOP-manifestatie van februari 2006 heel wat veranderd, zegt Jan De Volder. Een aantal partijen die toen nog �njet� zeiden, zijn behoorlijk opgeschoven in goede richting. Maar soms nog niet genoeg, naar de smaak van de Sint-Egidiusgemeenschap. In het voorstel van de sp.a bijvoorbeeld, die gezinnen met kinderen wil regulariseren, vallen een heleboel mensen uit de boot.

Slapeloze nachten

Op het HOP-festival in het Harmoniepark primeerde de gezelligheid. Maar kans om blind te worden voor de werkelijkheid, kregen de aanwezigen niet.

�De periode dat ik hier illegaal woonde, was een nachtmerrie,� getuigde Edmond (23) zondag. �Je hebt kracht, idee�n, moed, kennis. Je wilt iets opbouwen in je leven. Maar je kan het niet, want zonder de juiste papieren tel je niet mee.� Deze jonge Albanees woont al zeven jaar in Belgi�. Hij beschreef pakkend de ups en downs van zijn �lange weg�. Enkele maanden geleden werd hij geregulariseerd.

Maar Elena (21) uit Kazachstan wacht nog steeds. Ze is hier al zes jaar, heeft bijna een diploma binnenhuisarchitectuur op zak, ontmoette de liefde van haar leven, maar heeft geen geldige verblijfspapieren. Een rem van jewelste op haar toekomst, en een bron van slapeloze nachten, getuigde ze.

Solidaire ouderen

Wie ook het woord nam was Florence (83). Ze woont op Linkeroever. �Als oudere wil ik getuigen dat de leeftijd geen reden mag zijn om aan de kant te blijven staan. (�) Mijn ervaring in de wijk waar ik woon is dat een vreemde een vriend kan worden wanneer wij ons openstellen voor elkaar. Ik ken verschillende mensen uit andere landen, met en zonder papieren, die een meerwaarde betekenen voor onze stad � door hun inzet voor anderen, door hun aandacht voor wie hulp nodig heeft, of gewoon al door hun vriendelijkheid,� zei ze tot de menigte.

�Als inwoner van deze stad wil ik deze wens uitspreken: laten we onze deuren niet sluiten maar gastvrij zijn. De diversiteit tussen de mensen is een kans en een verrijking voor iedereen,� besloot Florence.

Geduld

�Beste vrienden, wij kennen jullie inspanningen,� sprak Jan De Volder van op het podium tot de mensen die nog geen papieren hebben. �We weten dat het niet gemakkelijk is. Maar vandaag willen we zeggen: we staan aan jullie zijde. We delen jullie hoop op papieren.�

�We danken jullie ook voor jullie geduld,� voegde hij eraan toe, �we bewonderen jullie vriendelijkheid. Dat zijn de sterkste wapens die jullie hebben gesmeed. Zo hebben jullie duidelijk gemaakt dat jullie geen bedreiging zijn voor onze welvaart, maar integendeel een hulp. Dat jullie geen criminelen zijn, zoals sommigen te vaak zeggen, maar integendeel verantwoordelijke mannen en vrouwen die erin slagen in moeilijke omstandigheden het hoofd boven water te houden. Dat jullie geen profiteurs zijn, maar mensen die vastbesloten zijn hun eigen toekomst in handen te nemen, als jullie daarvoor ten minste de kans krijgen.�

Werelddorp

Behalve beklijvende getuigenissen en vrolijke muziek, was er in het Harmoniepark ook een �Werelddorp�. Nieuwkomers uit alle windstreken stelden er hun land van oorsprong voor.

In het Werelddorp kon je � in ruil voor enkele goede antwoorden � HOP-burger worden. Wie is de president van Iran? Wat is de hoofdstad van Azerbeidjan? Welke bekende Franse zanger is van Armeense afkomst? Een aandachtige wandelzoektocht langs de standjes van de verschillende landen leverde je makkelijk de juiste antwoorden en een HOP-paspoort op.

Met het Werelddorp wouden de organisatoren van het HOP-festival niet alleen de kinderen zoet houden, maar ook extra in de verf zetten dat de aanwezigheid in Belgi� van mensen uit alle windstreken een verrijking is, en een kans die we niet mogen verkwanselen.

[Fotoreportage] HOP Festival