21/04/2008

Vredevol naar school

In de school van vrede, ontstaan vanuit de jongerenwerking van de Sint-Egidiusgemeenschap in Antwerpen, slaan kansarme kinderen en goedwillende jongeren de handen in elkaar. Tot voor kort kon dit alleen in een zaaltje in het plaatselijke bejaardentehuis, nu hebben ze hun eigen lokalen op het Kiel.

Elke zaterdag wordt het een kleurrijke bedoeling in de nieuwe lokalen op het Kiel. Want dan staat een vrolijke bende van een vijftiental vrijwilligers paraat voor kinderen vanuit alle hoeken van de wereld. De kinderen, voornamelijk uit kansarme middens, krijgen in de school van vrede hulp met hun huiswerk, een knuffel en een luisterend oor.

Een schooldag op zaterdag ziet er gelukkig heel anders uit dan een doordeweekse dag. De kinderen worden door de jonge vrijwilligers ��n voor ��n opgehaald aan huis, zodat er ook contact wordt gelegd met de ouders. Het klasje wordt in verschillende leeftijdsgroepen opgesplitst om de huiswerkbegeleiding vlotter te laten verlopen. Na het harde werk worden er luidkeels liedjes gezongen en spelletjes gespeeld.

Oudercontact

"We hebben met elk kind een vriendschapsband ontwikkeld. Wij leren hen elke zaterdag wat bij, maar we steken ook van hen wat op." vertelt vrijwilliger Pieter. "De kinderen zijn onze broers en zusjes. Ze komen naar ons met hun zorgen en problemen en we proberen het samen op te lossen", zegt Lena. "We gaan ook geregeld naar oudercontacten als de ouders geen Nederlands begrijpen. Met onze hulp kunnen ze hun kind toch opvolgen."

Roes uitslapen

Achter elke vrijwilliger schuilt een eigen verhaal en motivatie. Terwijl de meeste leeftijdsgenoten hun roes uitslapen van de avond voordien, staan deze jongeren voor dag en dauw op om naar de school van vrede te vertrekken. Lena (23), zelf van buitenlandse origine, wilde dolgraag iets voor anderen kunnen betekenen. "Hoe vaker ik naar hier kwam, hoe beter ik me in mijn vel voelde. Het voelt goed dat ik eindelijk iets betekenisvol voor anderen kan doen en ik versta als geen ander de situatie waarin sommige kinderen zich bevinden. Ik voel met ze mee en dat komen deze kinderen niet vaak tegen." De 18-jarige Micha�l kwam meer over het initiatief te weten via zijn parochie. "Ik werd uitgenodigd om het eens een keer te proberen en sindsdien blijf ik komen, zo leuk is het."

Kirsten Ginckels