|
Voorjaar 1968. In Rome sluit een groep studenten vriendschap met de arme bewoners van de barakkenwijken, daarbij ge�nspireerd door het evangelie. Nu dertig jaar later is die kleine groep rond Andrea Riccardi uitgegroeid tot een onuitgegeven lekenbeweging die actief is in meer dan twintig landen.
De Sint-Egidiusgemeenschap, Sant'Egidio in het Italiaans, dankt haar naam aan het kerkje in de Romeinse wijk Trastevere, waar elke avond het avondgebed van de gemeenschap doorgaat. De laatste jaren is Sant'Egidio door de internationale media ontdekt omwille van haar vredesinitiatieven voor Mozambique, Burundi, Algerije, Guatemala en de Balkan. Dit is waarschijnlijk het meest gekende aspect van haar activiteiten die allemaal in dienst staan van de verzoening en de vrede. Vrede tussen de landen, maar ook verzoening tussen de verschillende groepen in de maatschappij door de strijd tegen alle vormen van armoede en maatschappelijke uitsluiting. Vrede ook tussen de culturen en de godsdiensten, de nieuwe muren en fundamentalismen ten spijt.
De twee Franse auteurs, een journalist en een historicus, die deze gesprekken met Andrea Riccardi voerden, schreven in hun voorwoord: 'Het is de hoogste tijd deze gemeenschap beter te Ieren kennen. Andrea Riccardi is ��n van die mensen die vandaag reden zijn om in het christendom te blijven geloven. De kracht en moed van die man en zijn vrienden doen eer aan de Kerk en aan de mensheid'. Dit boek is geen systematische uiteenzetting van de activiteiten van de gemeenschap, maar een reflectie over de grote thema's van het christendom en de wereld, in het licht van de geschiedenis en met het oog op het nieuwe millennium.
|
