|
In
alle grootsteden leven heel wat mensen op straat. De leden van de
Sint-Egidiusgemeenschap willen, naar het voorbeeld van de
barmhartige Samaritaan, halt houden bij de gewonde medemens in onze
samenleving. Vele daklozen leiden een moeilijk leven in stations,
kraakpanden, portieken en talrijke verborgen hoekjes in de
grootsteden.
Onze
inzet voor de daklozen startte eind jaren �70 in Rome.
Intussen werken heel wat van onze leden wereldwijd voor deze armen. In
Antwerpen is �Kamiano� gekend als een warme thuishaven voor wie
geen thuis meer heeft.
Sommige
episodes van intolerantie brachten ons tot nieuwe initiatieven.
Jaarlijks
herdenken we de overleden daklozen. In Rome gebeurt dat in
herinnering aan Modesta.
Deze
bejaarde vrouw stierf omdat ze te vuil was voor de
ambulanciers, die weigerden haar naar het ziekenhuis mee te nemen.
In Antwerpen gaat jaarlijks een mooie herinneringsviering door in de
Sint-Carolus Borromeuskerk om al onze overleden dakloze vrienden
te gedenken.
Gedurende
de jaren werden zo talloze vriendschappen en duurzame initiatieven
van daadwerkelijke solidariteit ontwikkeld.
|
|
Wie zijn de daklozen?
|
|
Een
complexe wereld van zeer verscheiden figuren met uiteenlopende
achtergronden. In
tegenstelling tot wat men meestal denkt, is dakloosheid, bijna
nooit een keuze. |
|
|
|
Vriendschap op straat
|
|
Een
mens kan maar zijn waardigheid terugvinden,
wanneer iemand hem nabij is met eenvoudige tekenen van
respect en vriendschap.
|
|
|
De herinnering aan
Modesta
|
| Elk
jaar houdt de gemeenschap in Rome een herdenkingsviering in
herinnering aan de bejaarde Modesta, die op straat stierf, en
aan alle daklozen die dat jaar stierven. In Antwerpen gebeurt
dat jaarlijks in de Sint-Carolus Borromeuskerk. |
 |
|
|
Kerst met de daklozen
|
 |
Sinds
1982 vieren
we met de gemeenschap, die als een echte familie is geworden
voor de daklozen, op
verschillende plaatsen Kerstmis met degenen die niemand meer
hebben. |
|
|
Voedselbedelingen
|
 |
Wie
op straat leeft, heeft in de eerste plaats nood aan
bescherming tegen koude en honger. Door iemand te hulp te
komen die geen onderdak vindt kan men soms een leven redden. |
|
|
Ons opvanghuis in Rome
|
| Deze
samenwoonst wil een familiaal en hartelijk alternatief zijn
voor de vaak anonieme opvangcentra.
Hier hervinden daklozen de
warmte en de stabiliteit van een familie. |
 |
|
|
De restaurants voor de daklozen
|
| De
hongerigen te eten geven
is een oude waarde die we in alle culturen terugvinden: het
gaat hier om de waarde van het leven zelf. Het is erg
belangrijk om mensen met een acute vraag niet met lege handen
naar huis te sturen. |
 |
|
|
Opvangcentra |
 |
De
opvangcentra van de gemeenschap groeperen tal van sociale
initiatieven:
informatie en consultatie, verdeling van voedselpakketten en
kledij, medische raadpleging, douches en wasgelegenheid (ook
voor kleding), een kapper, een bibliotheek, een postadres. |
|
|
De "Michelin" voor de
daklozen
|
 |
Dit
boekje waarin de daklozen alle plaatsen terugvinden �waar ze
kunnen �eten, slapen en zich wassen� wordt �de
Michelin� van de straat genoemd. Deze gids, die jaarlijks in
Rome wordt uitgegeven, is voor hen een onmisbaar instrument
geworden om te kunnen overleven op straat. |
|
Solidariteitstelefoon
|
|
