Zes jaar geleden moest Rawan Thamer een nieuw leven beginnen. Haar ouders zijn met haar – toen ze nog 14 was – en haar jongere zus ontsnapt uit de oorlog in Irak. In Duitsland was alles anders voor deze jonge vrouw: de taal, de geuren, de geluiden. “Het was moeilijk om te integreren en de taal te leren”, herinnert Rawan zich het begin. “Mijn ouders konden me niet helpen. Ze waren in dezelfde moeilijke omstandigheden.” Toen haar zus in het ziekenhuis lag leerde ze Gabi Brülls van de Gemeenschap van Sant’Egidio kennen. “Er was een gebed in de kapel van het ziekenhuis, en mijn ouders wilden weten wat dat was”, vertelt de twintigjarige. Gabi Brülls heeft haar uitgenodigd om de Gemeenschap te leren kennen en om te komen helpen bij de School van Vrede. Hier helpt de Gemeenschap kinderen van wie de familie problemen heeft om verschillende redenen: gevlucht van de oorlog, armoede of ziekte.

Een plek hebben waar ze niet alleen was en mensen ontmoette die haar hielpen, was een grote steun voor Rawan. Nu helpt ze zelf bij de School van Vrede. Ze luistert naar de kinderen, speelt met hen en helpt ze met hun huiswerk. Soms gaat ze mee op bezoek bij de families of helpt ze de ouders. Ze wil dat ook zij zich niet alleen voelen. “Ik weet hoe ze zich voelen en welke problemen er zijn. Ik kan hun helpen om alles te leren wat helpt om hier te kunnen leven.” Dat ik nu studeer aan de universiteit geeft de kinderen hoop. Maar ook de kinderen kunnen veel geven. “Wanneer ik naar de School van Vrede kom geven veel van hen mij een knuffel.” Over het geheel genomen is het belangrijk voor de kinderen te ervaren dat ze anderen kunnen helpen en niet alleen zelf geholpen worden. Een keer per jaar organiseren we een initiatief genaamd: ‘Rigiocattolo’. Dan verkopen we tweedehands speelgoed en boeken om de kinderen in Afrika te helpen. Deze inzet geeft de kinderen hoop en vertrouwen in hun eigen kracht.