De ouderen

Silvia Marangoni

Van bij haar ontstaan voelt de Sant'Egidio-gemeenschap zich nauw verbonden met de ouderen. Onze vriendschapsband ontstond in 1972, en werd met de jaren trouw verdergezet. De vriendschap hielp ons om dit 'continent' van de ouderen grondig te leren kennen.

Elke Sant'Egidio-gemeenschap heeft een voorliefde voor de ouderen, zowel in het Noorden als in het Zuiden van de wereld: ze deelt hun bekommernissen, hun leven en hun geloof. Deze ervaring is een school van menselijkheid voor de gemeenschap. De ouderen zijn bijzondere vrienden. In de geschiedenis van de gemeenschap was de vriendschap met de ouderen altijd de voornaamste vorm van solidariteit. Niet zozeer omdat het bejaarden zijn die het eerst of het hardst aan de deur kloppen, maar omdat zij bij de armsten zijn.

Door samen met zovele ouderen te leven, rijpte er in al deze jaren een patrimonium van ervaring en gevoeligheid, dat in z'n originaliteit ten dienste gesteld wordt van veel mensen. Zo bouwt de gemeenschap mee aan een cultuur van solidariteit en gastvrijheid tegenover de oudere medemens.

Door hechte vriendschap en ondersteuning krijgen ouderen weer zin in het leven: zin om je eigen bestaan niet te vergooien, je energie niet te verkwisten, maar te investeren in menselijkheid en solidariteit. De bejaarden worden geholpen door jongeren die hen steun bieden, maar ze geven zelf ook veel affectie, vriendschap, levenslust. Het is een school van menselijkheid.