Rome - 1973

De vriendschap met de bejaarden ontstond in 1972 en werd met de jaren trouw verder gezet.

De vriendschap werd de weg die ons geholpen heeft het continent van de ouderen grondig te leren kennen.

We waren allemaal jongeren, universiteitsstudenten en scholieren. We bezaten geen "geriatrische" cultuur. Evenmin waren we ons bewust van de ingrijpende veranderingen die in onze samenleving gaande waren, en die enkele decennia later de naam van "demografische revolutie" zouden krijgen. De vaststelling die onze interesse wekte voor de bejaarden was deze: meer dan wie ook leden zij onder de ziekte van de eenzaamheid. Ze vroegen om gezelschap en steun. We voelden onmiddellijk sympathie voor deze ouderen en hun problemen. We zaten op dezelfde golflengte. Filomena, Venere, Paolina, Nello en nog zoveel anderen - het zijn personen met wie wij een belangrijk stuk van onze geschiedenis als christelijke gemeenschap hebben geschreven. Met hen is een waar "verbond" ontstaan tussen de gemeenschap en de bejaarden.

Rome - 1974

Al verschilden onze smaken, onze cultuur en onze taal, toch ontdekten we dat vriendschap tussen verschillende generaties, tussen een jongere en een oudere, mogelijk is. We konden hen het kostbaarste aanbieden wat we bezaten: de broederlijkheid. Als vrienden konden we hen helpen, naar hen luisteren, hen steunen.