Vriendschap
op straat
Termini-station - Rome - Italia
De gemeenschap beschouwt het als haar
eerste taak in een trouwe vriendschap elke noodlijdende nabij te
zijn, door mensen hun eigenwaarde terug te geven. Dat kan met
eenvoudige tekenen van vriendschap en respect. Ieder lid van de
gemeenschap is daarbij betrokken. Kleine tekenen kunnen al wonderen
doen: een glimlach, een eenvoudig gesprek, een paar geldstukken.
De aalmoes, een belangrijk
gebaar in de christelijke cultuur, vermijdt dat men de ogen sluit
voor een noodlijdende vlakbij. Het is een
"vermenselijkend" gebaar dat iemand ertoe brengt een
onmiddellijke en persoonlijke relatie met de armsten te hebben, ook
al is die ontmoeting kort en occasioneel. De aalmoes is het
eenvoudigste gebaar van solidariteit.
De eenzaamheid en het isolement
is eigen aan alle daklozen. Die is erg ingrijpend. Daklozen hebben
meestal geen contact meer met familie, maar ze hebben ook weinig
andere menselijke relaties. Halthouden en een gesprekje met hen
houden kan erg weinig lijken in een leven vol relaties. Maar wie op
straat leeft heeft de kans niet om met iemand te praten over wat
hem/haar werkelijk ter harte gaat. Relaties op straat zijn immers
beperkt tot hulp vragen en het �vaak negatieve- antwoord daarop.
Een dakloze wordt op straat nooit bij zijn naam aangesproken. Een
naam hebben betekent echter "bestaan" als persoon met een
concrete geschiedenis. Iemand begroeten, een menselijke act
van beschaving, zichzelf voorstellen en vragen hoe zij zelf heten
zijn al kleine gestes die het dagelijks misprijzen dat zij ervaren
doorbreken. Dat is een eerste teken van hulp dat we kunnen bieden: hun
waardigheid herstellen door hen als persoon te erkennen. Dat is
het minste waar zij recht op hebben in hun harde
levensomstandigheden.
Yaound� - Cameroun
Iedereen heeft de hulp van iemand
anders nodig in een noodsituatie. Wie op straat leeft heeft zoveel
tegenslagen en ontgoochelingen opgestapeld dat hij dagelijks te
kampen heeft met de meest essenti�le problemen die niet makkelijk
een oplossing vinden: hoe overleef ik, op wie kan ik rekenen en aan
wie kan ik steun vragen, hoe de onverdraagzaamheid van de omgeving
blijven dragen? Iemand kunnen hebben waarop men kan rekenen en
die kan luisteren zonder de oplossing al in pacht te hebben
is zeer zeldzaam, maar erg belangrijk.
Het is fout te denken dat wie op
straat leeft niet naar een normaal leven verlangt, maar
problemen die zich opstapelen en gebrek aan steun kunnen iemand
volledig wanhopig en moedeloos maken. Die wanhoop wordt vaak verward
met vlucht. Een trouwe vriendschap en een respectvol zoeken naar
concrete oplossingen laten toe dat mensen een betere toekomst kunnen
opbouwen, ook in situaties die aanvankelijk uitzichtloos leken.
|