Familieleden, collega’s, ex-leerlingen en vrienden van de gemeenschap van Sant’Egidio. Ze waren met velen op 26 november in de kerk van St Séverin in Parijs, voor de begrafenis van Emile Poulat, die gestorven is op 23 november in zijn woonst in Parijs, omringd door zijn vrienden van Sant’Egidio.

Bisschop Vincenzo Paglia - die de viering voorging tesamen met Claude Dagens, bisschop van Jerome Beau, en door vele priesters – herinnerde hoe Emile, vooral na het heengaan van Odile, met wie hij bijna zeventig jaar van zijn leven gedeeld heeft, steun had gevonden in de nabijheid van zijn familie en van de vrienden van de gemeenschap van Sant’Egidio. Hij weigerde om zijn gevorderde ouderdom te beschouwen als een droef moment, hij wilde goed leven, en zo is zijn leven getuige geweest van een drievoudige dimensie: gebed, liefde en vriendschap.

In zijn eerbetuiging herinnerde Andrea Riccardi Emile Poulat als een man die “hield van discussies, debatten en de gedachtenwisseling zonder dogmatisch, gesloten of ideologisch te zijn”, met een “heldere en kritische” geest. Twee herinneringen zijn bijzonder dierbaar in zijn vriendschap met Sant’Egidio: zijn deelname aan de ontmoetingen van gebed voor de vrede in de geest van Assisi: “dit grote idee van Johannes Paulus II had hem geënthousiasmeerd. Hij zag daarin het beeld van een verzoende wereld”; en zijn inzet voor de kinderen van het voedingscentrum van het DREAM programma in Guinea Conakry.

Emile Poulat laat ons een getuigenis na van een man die vrede gevonden had, tot op het einde iemand die op zoek was naar kennis, begrip en ontmoeting”.