De kinderen

Adriana Gulotta

Leren van kinderen

De kinderen waren voor ons een �school� in solidariteit met alle armen: hun moeite om hun eigen nood duidelijk uit te drukken heeft ons in zekere zin gedwongen om echt te leren luisteren. Ja, de kinderen hebben ons leren luisteren, vooral diegenen die een te zwakke stem hadden om zich te doen horen. De nabijheid met de kinderen heeft ons begrip en respect voor de andere bijgebracht en heeft ons geleerd op de behoefte van de andere te antwoorden, zelfs al wordt die behoefte slecht of helemaal niet uitgedrukt in woorden.

Kinderen moeten nog veel leren en volwassenen nemen terecht hun opvoeding ter harte. Maar omgekeerd is het ook zo dat kinderen ons, volwassenen, iets te leren hebben. Ze hebben ons heel duidelijk de waarde van het vertrouwen aangetoond. Als geen ander tonen ze ons wat het betekent om je leven vertrouwvol in handen te leggen van iemand anders. Ze hebben ons geleerd de zwakheden, die eigen zijn aan elke mens, niet te verbergen. In zekere zin hebben we van hen geleerd dat iedereen iemand nodig heeft, niet alleen om als kind te kunnen groeien, maar ook om gelukkiger te zijn als volwassene of als bejaarde. De moeilijkheden die onze kinderen meemaken openden onze ogen ook voor de gebreken van onze samenleving.

De waarde van het kind

In het evangelie lezen we: �Wie niet wordt als een kind kan het Rijk der hemelen niet binnengaan� (Mt. 18,3). Dat was uiteraard geen uitnodiging van Jezus aan zijn leerlingen om allemaal een kinderlijk leven te gaan leiden, zonder ooit verantwoordelijkheden op te nemen. Onze kinderen hebben ons goed geleerd wat het evangelie bedoelt, namelijk die vertrouwvolle overgave de Vader. Dit toont zich dan weer in de sereniteit en de vreugde van hun leven.

Onze band met de kinderen werd altijd gekenmerkt door respect. Ook voor zogenaamd �moeilijke kinderen�, uitgesloten op school en geminacht omdat ze zich niet goed konden uitdrukken, gaf de gemeenschap nooit de hoop op dat ze zouden groeien als we er maar in zouden geloven. Net daarom was de verdediging van dit broze leven, dat zo vaak weinig gerespecteerd werd, een constante opdracht in onze werking.

Totnogtoe stonden we altijd aan de kant van de kinderen en jongeren om hen te beschermen en te helpen groeien. We willen dat blijven doen. Niet als meesters of begeleiders, maar als grote vrienden die bekommerd zijn om hun leven en die de mechanismen van sociale uitsluiting trachten te breken, te beginnen bij de school.