change language
you are in: home - press review newslettercontact uslink

Support the Community

  
December 26 2009

Kalkoen met plastieken bestek

 
printable version

Niet iedereen vierde Kerstmis gisteren in familiale sfeer. Daklozen en eenzame bejaarden konden in Brussel voor het achtste jaar op rij terecht in de Onze-Lieve-Vrouw van de Finistèrekerk voor een verkwikkend kerstdiner. De Morgen schoof alras mee aan tafel, net als minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere (CD&V).

Kerstdag, iets na elven. De Brusselse Nieuwstraat stroomt voor één keer niet vol met dolgedraaide koopjesjagers. In het hart van dit commerciële mekka ligt de Onze-Lieve-Vrouw van de Finistèrekerk er als immer plompverloren bij. Binnen draagt de plaatselijke pijendrager voor een hoogst heterogeen publiek de traditionele Kerstviering voor.

In de sacristie en het bijgebouw achteraan de Finistèrekerk wordt ondertussen de laatste hand gelegd aan de voorbereidingen van het kerstdiner voor bejaarden en daklozen dat hier reeds voor de achtste keer op poten wordt gezet. Frederic Van Leeuw (36) en Christine Janssens (38), het koppel dat sinds december vorig jaar zijn schouders heeft gezet onder de Brusselse tak van daklozenrestaurant Kamiano, geven nog snel enkele instructies mee aan een dertigtal gemobiliseerde vrijwilligers.

"We hebben ongeveer 125 maaltijden besteld", vertelt Frederic tussen de praktische beslommeringen door. "De meeste gasten komen op uitnodiging, maar we kunnen uiteraard niemand weigeren." Een groepje vrijwilligers vertrekt spoorslags naar het nabijgelegen OCMW-rusthuis Pacheco, alwaar een tiental bejaarden zich hebben ingeschreven voor het op stapel staande kerstdiner. Een aantal vrouwen wikkelt nog snel enkele pakjes in, een artistieke enkeling tovert gezwind enkele sfeervolle deuntjes uit de eikenhouten piano. Anderen snijden alvast het stokbrood aan. Onder hen Reindert De Schrijver (34) uit Dilbeek. Hij beleeft zijn vuurdoop hier in de Finistèrekerk, en heeft alvast een zestal vrienden opgetrommeld. "Ik wou dit eigenlijk al jaren doen, maar was steeds te laat", verklaart hij zijn aanwezigheid. "Ik heb sowieso een verschrikkelijke hekel aan de fake boel rond Kerstmis en Nieuwjaar, dus spendeer ik mijn dag liever zinvol."

Als de laatste kerkgangers na afloop van de eucharistieviering naar buiten schrijden, toveren de vingervlugge vrijwilligers de Finistèrekerk in een mum van tijd om in een veelkleurige, kraaknette én knusse eetruimte. Onder de met tafels, stoelen en borden sleurende samaritanen één opvallend gezicht: dat van vice-eerste minister Steven Vanackere (CD&V). "Ik kom hier regelmatig over de vloer", aldus de kersverse minister van Buitenlandse Zaken. "Vandaag kom ik speciaal om deze mensen moreel te ondersteunen. Ondanks het heersende debat over structurele steun versus kleinschalige initiatieven blijft het belangrijkste immers dat er iets gebeurt."

Minder dan twintig minuten na het Ite Missa Est zijn alle rode tafellakens en groene dennetakken over de zestien eettafels gedrapeerd en sijpelen de eerste genodigden de flink uit de kluiten gewassen kerststal binnen. Sommige bejaarden worden binnengerold ("de oudste is honderd", weet Frederic), anderen tonen zich nog erg vitaal. "Ik kom hier al een paar jaar", zegt René Christophe (69) in sappig Antwerps. "Sinds 1983 zit ik al in Pacheco, en op een dag als vandaag ben ik blij dat ik eens uit da spel ben." Dat hij vroeger veel gewerkt heeft op Kerstmis, vervolgt de gepensioneerde scheikundige, en dat hij anders toch geen bezoek krijgt op Kerstmis. "Ik heb nochtans vijf kinderen", aldus René. "Maar die zie ik enkel als ze nog eens trouwen of als ik nog eens grootvader ben geworden. Met Kerstmis komen ze niet langs, want dan valt er niets aan mij te verdienen." Een beetje verderop krijgt Hélène, volumineus, rad van tong en getooid met een flashy roze bril, het royale menu onder ogen. "Kerstsoep, wild op een bedje van sla, gevulde kalkoen met kastanjesaus en gratin dauphinois, plus kerststronk? On sera plus dire 'oef' après", lacht Hélène hunkerend.

Groot wederzijds respect

Wanneer ook Brussels bisschop Jozef De Kesel is gearriveerd, worden alle tafels vliegensvlug van de nodige drank en spijs voorzien. "Met dit kerstdiner willen wij mensen die vandaag alleen zouden zijn, uitnodigen en tonen dat hier altijd plek voor hen is", zegt initiatiefneemster Christine Janssens tijdens een zeldzame rustpauze. "Door bejaarden, daklozen en vrijwilligers bijeen te brengen, proberen we bovendien een echte familiale sfeer te creëren."

Wat vandaag vrij vlot blijkt te lukken. Aan alle tafels overwinnen daklozen, bejaarden en vrijwilligers immers snel hun eerste schroom en komt de verbroedering van Polen, Georgiërs, Marokkanen, Belgen, Congolozen, Portugezen en Oekraïners vlot tot stand. "In het begin ging iedereen aan aparte tafels zitten, maar gaandeweg zijn de onderlinge banden flink versterkt", aldus Christine. "Het mag geen anoniem feest worden. Het mooie kader, de immer vriendelijke vrijwilligers en de netjes gedekte tafels tillen hen op uit hun dagelijkse bestaan."

Als enkele gasten buiten een sigaret willen gaan roken, ordonneert Christine prompt een vrijwilliger om hen te vergezellen. "We moeten eventuele problemen preventief aanpakken", legt ze uit. "Zo letten we er bijvoorbeeld op dat de gasten niet te lang in het toilet blijven hangen en dat ze niet te veel wijn drinken. Veel van de mensen die je hier ziet zitten, hebben immers zware problemen. Maar het respect van hun kant tegenover ons is heel groot."

Geen holle woorden, zo leert een blik op het eetfestijn in de kerk. Het bonte amalgaam acteert opvallend kalm, onbekenden wensen elkaar lachend "Joyeux Noël" toe, een welkomstwoordje van Frederic wordt prompt op warm applaus onthaald en het voorgeschotelde feestmaal wordt door bijna alle eters met - plastic - mes en vorken verorberd.

"Het eten is echt dik in orde", zegt Erik, terwijl hij het hoofdgerecht aansnijdt. Met een flinke portie brillantine in het haar, drie oorbellen in het linkeroor, zwarte stijlvolle bril en een schijnbaar onuitputtelijke kennis over het culturele circuit voor daklozen in de hoofdstad, laat zijn bijnaam zich snel raden. "Iedereen noemt mij eigenlijk Elvis", aldus de Brusselaar. "Ik organiseer regelmatig rockabilly-optredens in kraakpanden en elk jaar werk ik mee aan het Pispottenfestival, dat ijvert voor meer hygiëne voor straatbewoners." Hij heeft een rare jeugd achter de rug, vertelt hij tussen de kalkoen en het toetje door, en kan wegens "erfelijke gezondheidsredenen" zijn beroep, kok, niet meer uitoefenen. Enkele tafels verderop probeert Reindert tevergeefs een gesprek aan te knopen met zijn disgenoten. "Mijn tafel zit vol Roemenen die amper Frans spreken", zucht hij. "Spijtig, want ik had graag honderduit gebabbeld met die mensen. Het zal voor volgend jaar zijn, want al bij al was dit wel een bevredigende middag."

Warm deken

Na het dessert gaat er een lijst rond waarop alle aanwezigen hun naam en woonsituatie kunnen noteren. "Rickibilly" noteert Erik en zwierig kruist hij het vakje 'sans-abri' aan. "Aan de hand van die lijst kunnen we de pakjes makkelijker verdelen", licht Christine toe, inmiddels achteraan de kerk druk in de weer met het klaarleggen van de ingezamelde kerstcadeau's. "Een warm deken voor de daklozen, parfum of zeep voor de bejaarden, aangepaste kleuren voor man en vrouw."

Omstreeks 15 uur worden de pakjes tenslotte overhandigd. Djamal, sjofel maar goedlachs, haast zich kwiek richting uitgang. "Een magnifiek initiatief", blikt hij tevreden terug. "Uitstekend georganiseerd, lekker eten en nog een cadeau er bovenop: ik kom volgend jaar zeker terug." En wat brengt zijn dag nog? "Bwo", twijfelt hij. "Ik ga nog un petit tour doen. Ik ben net mijn onderkomen kwijt, dus moet ik me wat behelpen. Niettemin nog een goed eindejaar gewenst!"


 ALSO READ
• NEWS
October 10 2017

On 15th World Day Against the Death Penalty let us visit the poorest convicts in Africa

IT | EN | DE | ID
March 8 2016
MOSCOW, RUSSIA

The memory of Lilia and of the poor who died on the street in Moscow

IT | EN | DE | FR | RU
February 9 2015
ROME, ITALY

Pope Francis makes surprise visit to shantytown on outskirts of Rome and meets homeless friends of Sant'Egidio

IT | EN | ES | FR | PT
August 9 2014
SOUTH AFRICA

#solidaritysummer: In aid to the widows of the miners of Marikana

IT | EN | ES | FR | PT | CA
June 5 2014
CAMEROON

Sant'Egidio and the poor in Cameroon: a story of friendship

IT | EN | ES | DE | FR | CA | ID
March 12 2014
MEXICO CITY, MEXICO

"There is a need to take a maternal look on the poor of the great Mexican cities"

IT | EN | ES | DE | FR | PT | CA | ID
all the news
• PRINT
March 13 2018
RP ONLINE

Flucht, Abi, Studium

February 15 2018
La Nazione

Un pasto per chi non ha nulla. Ecco come si può dare una mano

December 14 2017
SIR

Solidarietà: Comunità Sant’Egidio, nel fine settimana a Milano il “Rigiocattolo per l’Africa 2017”

December 11 2017
ANSA

S.Egidio,7500 senzatetto,3000 in strada

December 11 2017
Corriere della Sera

Sant’Egidio, la guida per i poveri dove mangiare, lavarsi e dormire

December 11 2017
La Repubblica - Ed. Roma

Roma, Sant'Egidio: "Su piano freddo Comune in ritardo. In città 7.500 in emergenza abitativa"

all press releases
• EVENTS
March 29 2017 | NOVARA, ITALY

Marcia di pace dei bambini 2017

ALL MEETINGS OF PRAYER FOR PEACE
• DOCUMENTS
Alan Edwin Thomas Harper

THE FACE OF THE POOR IN THE CONTEMPORARY CITY by Alan Edwin Thomas Harper

Mary Tanner

Unity and love of the poor by Mary Tanner

all documents

VIDEO PHOTO
9:04
Il Cuore più Grande - Storie di vita

1075 visits

1163 visits

1157 visits

1104 visits

1273 visits
all the related media