“De kracht van onze weg in van de geest van Assisi is telkens opnieuw benadrukken dat oorlog en geweld niet verenigbaar zijn met de naam van God en dat dit zeker zo is in oorlogen die steeds onmenselijker worden, nu de regels voor oorlogsvoering zoals voorzien in de conventies van Genève met betrekking tot de gevangenen en de gewonden, en ook de mensenrechten steeds minder gerespecteerd worden.”

Dit zei professor Andrea Riccardi op de openingsplechtigheid van de meeting Peace is the Future, Religies and Culturen in Dialoog 100 jaar na WO I, georganiseerd door de Gemeenschap van Sant’Egidio (Antwerpen 7-9 september).
De stichter van de Gemeenschap van Sant’Egidio zei dat vandaag over vrede spreken een loze wens mag lijken: “Er is terug oorlog op het Europese continent tussen Rusland en Oekraïne en de structuur van het Midden-Oosten is op twee jaar tijd ineengestort, terwijl de mensen wegvluchten voor de vervolgingen in Noord-Irak. Syrië is ten prooi gevallen aan een verscheurende en onmenselijke oorlog. Pijnlijke verhalen vinden hun oorsprong in hte herinvoeren van de oorlog als instrument, maar ook in de verwarring tussen godsdienst en geweld”.

 “Oorlogen worden steeds onmenselijker. We zien dit in het tentoonspreiden van de wreedheden, die tot voor kort meestal verborgen werden gehouden door wie ze beging, maar die in onze geglobaliseerde tijd gebruikt worden als wapen: slachtpartijen en horror tonen (vrouwen en mannen die vernederd worden, verdreven uit hun huis, naakt, neergeschoten of erger) is echt terrorrisme.”

Tegenover dit scenario herinnerde Riccardi eraan dat de paus enkele weken geleden aan de huidige conflicten refereerde als aan een Derde Wereldoorlog, maar dan gefragmenteerd en hij vervolgde: “Is de vrede onze toekomst?”

Riccardi beantwoordde de vraag als volgt: “Wij hebben een lange weg afgelegd. Het vertrekpunt was Assisi 1986 en we hebben in de loop van de jaren begrepen dat de vrede een te ernstige zaak is om ze aan een paar mensen over te laten. Johannes-Paulus II zei: ‘De vrede is een werf die openstaat voor iedereen, niet enkel voor de specialisten, de wijzen en de strategen’. Vanuit deze vaststelling vertrekt onze beweging van vrede en van dialoog, die heel wat moeilijke situaties heeft doorkruist.”

En hij besloot: “We zijn er meer dan ooit van overtuigd dat de vrede een groot ideaal is, dat de politiek en het persoonlijk leven kan inspireren. De vrede is een ideaal dat op te veel plaatsen in de wereld wordt vertrapt. De vrede moet verrijzen! De vrede is het grote ideaal voor uitgeholde maatschappijen zonder idealen.”