Toen de avond gevallen was, kwam Hij met de twaalf. Toen ze aan tafel waren gegaan, zei Jezus onder het eten : � Ik verzeker jullie, een van jullie, die nu met Mij eet, zal Mij overleveren. � Zij werden bedroefd en de een na de ander zei tegen Hem : � Ik toch niet ? � Maar Hij zei hun : � Een van de twaalf, die met Mij zijn hand in de schaal doopt. De Mensenzoon gaat wel heen zoals over Hem geschreven staat, maar wee die mens, door wie de Mensenzoon overgeleverd wordt. Het zou beter voor die mens zijn, als hij niet geboren was. �
(Mc 14, 17-21)

Duccio di Buoninsegna
L'ultima cena

De leerlingen hadden er niet veel van begrepen. Dat blijkt uit de evangelies, en zeker uit deze korte passages in het Marcusevangelie. De leerlingen hadden niet begrepen dat het een uitzonderlijke dag was, of eerder een uitzonderlijke nacht, heel anders dan de andere. Het is namelijk de laatste dag van Jezus" leven. Jezus gaat zijn lijden tegemoet en beslist om de tijd die Hem nog rest te wijden aan het woord en aan de vriendschap.
Jezus spreekt : aan tafel, na het vallen van de avond spreekt Hij met de Twaalf. En stilaan laten zij hun oude gewoonten los. Ze vragen zich af : � Ben ik het misschien ? � De twijfel aan onszelf is het begin van een nieuwe wijsheid, die onze eigenliefde in vraag stelt. De twijfel wekt ons uit ons aangeboren ego�sme, uit een leven dat armer wordt omdat het zo beschermd. Ons leven verschraalt omdat we ons zeker voelen, terwijl we baden in onze welvaart. Twijfelen aan onszelf helpt ons te begrijpen, lief te hebben, te geloven. Aan het begin van het lijdensverhaal zijn wij geroepen ons diezelfde vraag te stellen: over wie spreekt Hij ? Ben ik het misschien ?