Ze dwongen een voorbijganger, Simon van Cyrene, die van zijn akker kwam, de vader van Alexander en Rufus, om zijn kruis te dragen. Ze brachten Hem naar de plaats Golgota, wat vertaald wordt met Schedelveld. Ze gaven Hem wijn met mirre, maar Hij nam die niet aan. Ze kruisigden Hem en ze dobbelden om zijn kleren om te zien wie wat zou krijgen. Het was het derde uur, toen ze Hem kruisigden. Het opschrift met de reden van zijn veroordeling luidde : De Koning van de Joden. Samen met Hem kruisigden ze twee bandieten, ��n rechts en ��n links van Hem. De voorbijgangers lasterden Hem en zeiden hoofdschuddend : � Ha, jij die de tempel afbreekt en in drie dagen opbouwt, red jezelf en kom van het kruis af. � In dezelfde trant dreven ook de hogepriesters samen met de schriftgeleerden onder elkaar de spot met Hem : � Anderen heeft Hij gered, zichzelf kan Hij niet redden. De Messias, de koning van Isra�l ; laat Hij nu van het kruis afkomen, zodat we zien en geloven. � Ook degenen die samen met Hem gekruisigd waren, maakten beledigende opmerkingen tegen Hem.
Toen het zesde uur aangebroken was, viel er duisternis over het hele land, tot aan het negende uur. Op het negende uur riep Jezus met luide stem : � Eloi, Eloi, lema sabactani ? � Dat betekent : Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij in de steek gelaten ? Sommige omstanders die het gehoord hadden, zeiden : � Hoor, Hij roept Elia ! Een van hen rende weg, doopte een spons in wijn, stak die op een rietstok en wilde Hem te drinken geven. � Laten we eens kijken of Elia Hem eraf komt halen �, zei hij. Maar Jezus had, na het slaken van een luide kreet, de Geest gegeven. Het voorhangsel in de tempel scheurde van boven tot beneden in twee�n. Toen de centurio die tegenover Hem stond, zag dat Hij op deze manier de geest gaf, zei hij : � Inderdaad, die man was de Zoon van God. �
(Mc 15, 21-39)

Giotto
La crocifissione

De pijn van deze man is vreselijk. Zijn gemarteld lichaam draagt het kruis, hij wordt gekruisigd temidden van verlatenheid, wanhoop en duisternis. Deze terdoodveroordeling voltrekt zich met een kwaadaardige traagheid, als een dodenritus, een wreed theaterstuk dat langzaam maar zeker naar zijn einde loopt, zonder enig mededogen voor de stervende.
Omstanders schudden het hoofd, hogepriesters en schriftgeleerden spreken spottende woorden, degenen die samen met Hem gekruisigd worden beledigen Hem. Allen merken echter hetzelfde op : Hij redt zichzelf niet. �Hij kan het niet � - zeggen ze, zijn onmacht benadrukkend. Misschien wil Hij niet. Voor de meesten lijkt Hij wanhopig en machteloos : misschien heeft hij zich echter volledig aan God toevertrouwd. In deze onmacht ligt het geheim van de kracht van zijn geloof dat niemand begrijpt. In deze onmacht gaat juist zijn geloof schuil.
Hij is alleen, moederziel alleen tijdens deze lange dodenritus. Maar iemand komt naar hem toe : Simon van Cyrene, die van zijn akker kwam, de vader van Alexander en Rufus. Rufus en zijn moeder waren misschien de christenen uit Rome, waarover Paulus in zijn brief aan de Romeinen spreekt.
Wat betekent dat beetje hulp bij zoveel lijden, temidden van de menigte die als wilde dieren tegen een onschuldige te keer gaat? Het totale gebrek aan mededogen is frappant. Waarom zo sterk iemand die al verslagen is haten ? Het komt vaak voor dat zwakke en gewelddadige mensen om zich sterk en minder kwetsbaar te voelen er plezier in scheppen een verslagene te treffen. Dat gebeurde op de Calvarieberg. Het gebeurt nog altijd op vele plaatsen, overal waar een arme net als de Gekruisigde vernederd wordt.
Jezus sterft tijdens die donkere middag op het kruis. Zijn enige vertroosting is een spons in zure wijn gedrenkt. Het evangelie haalt twee getuigenissen over zijn dood aan. Enkele aanwezigen horen Hem de woorden uit psalm 22 zeggen (� Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij in de steek gelaten ?). Ze denken dat hij Elia roept. Omdat hij Eloi zegt - in het evangelie volgens Matteus zegt Hij Eli, Eli wat God betekent � lijkt het inderdaad alsof hij Elia roept. Zijn het de verwarde woorden van een stervende die zijn helderheid verliest ?
De omstanders hebben echter het gevoel dat ze getuige zijn van een buitengewone gebeurtenis. Ze denken dat iemand Hem van het kruis zal komen halen en ze zeggen: � laten we eens kijken of Elia Hem er af komt halen �. Het is een eigenaardige verwachting van de omstanders. Wellicht beginnen de aanwezigen aan te voelen dat die man aan het kruis een groot geloof heeft. Daarom denken ze dat Elia Hem komt redden. Zijn dood begint betekenis te krijgen, over het lijden heen. Jezus echter slaakt een luide kreet en geeft de Geest.
Er is nog een ander getuigenis, dat van een centurio, die ook zijn rol had in de dodenritus. Hij staat bij het kruis naar Hem te kijken. Hij ziet op welke manier Jezus sterft. We kennen de reactie van deze centurio: � Inderdaad, die man was de Zoon van God. � De dood van de Heer is buitengewoon, zoals ook zijn leven buitengewoon was geweest. Zijn laatste woorden zijn die van de psalm. De aanwezigen veronderstellen dat iemand Hem moet komen redden, omdat deze stervende een buitengewoon man is. � Inderdaad, die man was de Zoon van God �.
Toch sterft Hij weerloos en alleengelaten als een arme, zoals de grootste ongelukkigen van deze wereld. Hij is ook een gewoon man, maar Hij lijdt meer en sterft een verschrikkelijker dood dan de meeste mensen.