RESPECT VOOR DE WIL VAN DE OUDERE

Met de dienst voor hulp aan thuiswonende bejaarden wil  Sant'Egidio de opname van bejaarden in instellingen voorkomen. Deze dienst die van start ging in 1988, tracht een antwoord te bieden op de noden van bejaarden die omwille van hun hoge leeftijd, hun toenemende afhankelijkheid, hun zwakke gezondheid (meervoudige pathologieën), problemen van huisvesting , familiale conflicten of financiële moeilijkheden een groot risico lopen in een geriatrische instelling te eindigen.

Het tekort aan diensten voor thuiszorg, en de beperkte sociale en financiële middelen van veel bejaarden maken het vaak moeilijk om ouderen die op fysisch of psychisch gebied afhankelijk worden, in hun eigen huis te laten blijven. Voor velen lijkt de opname in een instelling de enige oplossing. Bejaarden helpen om in hun eigen huis te blijven wonen, ook wanneer hun krachten afnemen, is het belangrijkste objectief van de gemeenschap. Om dit te realiseren werd een dienst opgericht waar alle oproepen die de gemeenschap krijgt van ouderen, hun partners of van sociale diensten (dokters, ziekenhuizen, maatschappelijk werkers) worden bijeengebracht. Gewoonlijk zijn het vragen om ondersteuning van iemand die hulp aan huis nodig heeft.

De jarenlange ervaring in de dienst aan de bejaarden stelt de gemeenschap van Sant’Egidio in staat de opname in een rusthuis te voorkomen door middel van gepersonaliseerde programma's die alle sociale, fysische en financiële middelen bundelen ter ondersteuning van de bejaarde, en die via een concrete samenwerking een alternatief bieden voor de instelling. Het is vaak door gebrek aan perspectieven, aan de nodige informatie, aan iemand die de hulpverlening coördineert of de middelen kent die ter beschikking staan, dat bejaarden naar een home gaan. In veel gevallen volstaat een eenvoudig voorstel van wat hulp aan huis, om de bejaarde en z'n familie voor een andere oplossing dan een home te laten kiezen.

Dikwijls weten familieleden niet hoe ze de situatie van een thuiswonende hulpbehoevende bejaarde moeten organiseren, vooral wanneer de afhankelijkheid zich plotseling voordoet als gevolg van ziekte of ongeval (een val met fractuur als gevolg, CVA, enz.). Ze weten niet tot welke structuren ze zich moeten richten, welke toelagen ze kunnen aanvragen, welke diensten er op het terrein werkzaam zijn. De bejaarde en zijn of haar familie hebben een referentiepunt nodig, iemand aan wie ze raad kunnen vragen. We mogen niet vergeten dat de familieleden van bejaarden vaak ook zelf bejaard zijn. We ontmoeten negentigjarigen met een partner die nog ouder is, of met een zoon of dochter die boven de zestig is. De zorg voor een hulpbehoevende oudere komt soms terecht op de schouders van iemand die zelf hulp nodig heeft.

De vragen om hulp ontstaan vaak in situaties van wanhopige eenzaamheid. De bejaarde voelt zich verloren en wil naar een rusthuis, niet omdat het werkelijk nodig is maar omdat hij of zij het leven in een "beschermde" omgeving als enige mogelijke oplossing ziet. Wanneer blijkt dat de bejaarde eigenlijk niet echt naar een home wil, stellen wij voor om een referentiepunt te bieden, waardoor de angst en de onzekerheid van de bejaarde verminderen. Een voorbeeld: In de afgelopen 10 jaar hebben wij in Rome ongeveer 10.000 bejaarden geholpen, enkel en alleen door een maandelijks telefonisch contact. Op deze manier kunnen wij de situatie van deze mensen op de voet volgen, hen helpen om zo lang mogelijk thuis te blijven en verdere tussenkomsten in de toekomst voorbereiden.

In de meeste gevallen die we op deze manier volgen, biedt onze tussenkomst een waaier van mogelijkheden: wij kunnen de link leggen tussen de bejaarde en de beschikbare diensten, en tussen de diensten en de familie, concrete hulp bieden bij de organisatie van het dagelijks leven, de hulp van openbare diensten en privé-personen coördineren, de vraag om naar een rusthuis te gaan opnieuw overdenken, wat vaak leidt tot een andere oplossing die zowel voor de bejaarde als voor de familie meer aanvaardbaar is. In het afgelopen jaar bijvoorbeeld kreeg de gemeenschap in Rome 860 dergelijke oproepen. In meer dan de helft van de gevallen is de betrokken bejaarde uiteindelijk thuis blijven wonen. Thuis blijven wordt mogelijk wanneer alle beschikbare kanalen van hulpverlening worden aangesproken en in een netwerk rond de bejaarde worden samengebracht. Dit gaat van de thuiszorg die de stad aanbiedt tot de verschillende vormen van ambulante verzorging (verpleegster, kinesist), van de buren die een handje toesteken tot de winkelier die bereid is om de boodschappen aan huis te bezorgen, van kennissen die een bezoekje brengen tot het installeren van een thuisalarm (telefonische verbinding met een alarmcentrale) en het aanvragen van de financiële ondersteuning die de lokale overheden toekennen aan behoeftige bejaarden.
Onze dienst functioneert als katalysator bij het creëren van een netwerk dat de bejaarde op z'n eentje niet op poten kan zetten. Er zijn tenslotte veel mensen die de bejaarden willen helpen, maar niet weten hoe ze dat kunnen doen.

Sono tanti gli anziani che in questi anni siamo riusciti a mantenere nella
In de voorbije jaren hebben wij heel veel bejaarden kunnen helpen om thuis te blijven en een volwaardig sociaal leven te leiden. In Rome gaat het om zo'n 12.000 bejaarden van 1988 tot nu. Deze dienst bestaat verder ook op alle plaatsen waar de gemeenschap de weg van de vriendschap met de bejaarden is ingeslagen.

Wanneer een bejaarde niet in de eigen woning kan blijven wonen, zoeken wij naar een alternatief voor de opname in een mastodont-instelling. We stellen kleinschalige voorzieningen voor met een familiaal karakter, zoals de familiehuizen van de gemeenschap of kleinere rusthuizen. De keuze wordt gemaakt op basis van de voorkeur van de bejaarde. De bejaarde moet de kans krijgen in z'n eigen wijk of in de buurt van familieleden te verblijven.