"Eer uw vader en moeder" (Deut.5,16); "Kind, verzorg je vader als hij oud is, en doe hem geen verdriet, zo lang hij leeft." (Sir.3,12): In de Schrift wordt de aandacht voor de ouderen een gebod. Sant'Egidio engageert zich om in te gaan tegen de tendens om ouderen te marginaliseren, hen dus niet te eren. Wij hebben opgemerkt hoe dwaas een samenleving is die haar kinderen opvoedt tot het verwaarlozen van wie zwak of oud is. Jongeren, volwassenen en bejaarden hebben elkaar nodig. Dat is ons vanaf het begin duidelijk geworden, toen we als jonge studenten het unieke avontuur aanvatten van een vriendschap met iemand die rijk is aan jaren en geschiedenis. De ontmoeting tussen verschillende generaties, die gewoonlijk onmogelijk wordt geacht, werd mogelijk. Dat is het geheim van onze dienst.

De ouderdom is een kwetsbare fase in een mensenleven, een bijkomende zwakheid voor de armsten onder ons. In zekere zin is oud worden echter een vorm van armoede die iedereen treft, ook de rijksten. Het wordt steeds waarschijnlijker dat ook ieder van ons een toekomst als bejaarde tegemoet gaat. De bejaarde van nu is de mens die wij zullen worden. Wie mensen op redelijke wijze wil motiveren om bejaarden niet uit te sluiten, moet hen de kans geven van jongs af aan de ouderdom te leren kennen, in alle eenvoud en zonder schrik.

Voor heel wat jongeren die vriendschap hebben gesloten met ouderen, is solidariteit een manier van leven geworden. Ze vinden er de bevestiging dat zowel jongeren als ouderen nood hebben aan broederlijkheid, al wordt dit in sociale kringen vaak genegeerd. Bovendien is een cultuur van solidariteit een kritisch wapen tegen de competitiviteit als enige leidraad voor het leven. Bejaarden kunnen aan jongeren getuigen dat je altijd gelukkig kan zijn, ongeacht je leeftijd of de omstandigheden waarin je leeft. Zo zijn ze een teken van hoop voor iedereen.